Patronaty | Partnerzy | Dla mediów |Kontakt |Rozlicz PIT
22 849 96 62 [email protected]

Tęczowy most

Drodzy Przyjaciele,

Kiedy my, dorośli, myślimy o dzieciństwie, lubimy sobie je wyobrażać jako szczęśliwy, beztroski i spokojny okres naszego życia. Myślimy o cudownych dniach pełnych nadziei, niezwykłości, miłości i piękna . I takiego właśnie dzieciństwa chcemy myśląc o własnych dzieciach – bezpiecznego, wypełnionego miłością i ufnością

Są jednak miejsca na świecie, gdzie dzieci znają inny rodzaj dzieciństwa, gdzie dorastają wśród dźwięków eksplodujących bomb i widoku łez w oczach rodziców, zapachu palonych domów i z uczuciem zimna i głodu. Miliony dzieci na świecie są ofiarami wojen, konfliktów etnicznych, niepokojów społecznych i głodu. Dzieci te nie znają znaczenia słowa miłość, nie wiedzą co to bezpieczeństwo; zaufanie i niewinność są im nieznane.

Dla wielu z nas wojna i konflikt to pojęcia abstrakcyjne, terminy zasłyszane w wiadomościach i przeczytane w nagłówkach gazet. Niestety na całym świecie nadal jest mnóstwo miejsc, gdzie panują uprzedzenia, dyskryminacja, nietolerancja.

Te silne uczucia często prowadzą do konfliktów. Są trudne do wyplenienia, głęboko zakorzenione w ludzkich sercach i umysłach, przekazywane z pokolenia na pokolenia w słowach gniewu i nienawiści. Uczucia te mogą zakiełkować w dziecku, rosnąć w nim i wydać później zatrute owoce zniszczenia i śmierci.

Tak wiec my, dorośli, powinniśmy wziąć na siebie obowiązek zapewnienia takich warunków, aby wszystkie dzieci na świecie mogły doświadczyć radości z dorastania wolnego od strachu i leku.

Kroki, które należy podjąć muszą się w pierwszym rzędzie skoncentrować na edukacji i zmianie sposobu myślenia ludzi. Jest to jednak często najtrudniejsze zadanie. Konflikty między ludźmi są zwykle spowodowane brakiem wzajemnego zrozumienia, wynikającym z nieznajomości sposobu myślenia i problemów innych.. Dlatego też musimy zapewnić młodym ludziom możliwość spotkania, rozmowy, wspólnej pracy i zabawy aby mogli poznać dzielące je różnice i łączące podobieństwa.

Z tych powodów wierzę, że Projekt Tęczowy Most jest bardzo ważny. Jest to zaledwie mały krok, ale wiele małych kroków może razem spowodować duże zmiany. Dla każdego z młodych uczestników letniego młodzieżowego obozu Tęczowy Most (16-26 sierpień 2003) pobyt na nim może być jednym z najważniejszych wydarzeń w życiu – krokiem, który pozwoli im poznać samych siebie i innych. W rzeczywistości będzie to mały krok na drodze stawania się lepszymi ludźmi – ludźmi ufnymi, szczęśliwymi i z tym specyficznym rodzajem niewinności, który znają tylko młodzi. Dzisiejsza młodzież w swym życiu będzie przekraczała wiele mostów poznając różnych ludzi, zmieniając świat wokół siebie. Mam nadzieje, ze będzie to mogła robić z uśmiechem na ustach i nadzieją w sercach, zdecydowana uczynić świat lepszym dla swoich dzieci.

Program został zakończony z wiarą, że program Tęczowy Most na twarzach młodych ludzi przywrócił uśmiech i nadzieję ..

J.Kwaśniewska 

Konferencja Pierwszych Dam

Z inicjatywy Pani Jolanty Kwaśniewskiej, Małżonki Prezydenta RP, we wrześniu1999 roku z okazji 10 rocznicy przyjęcia przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych “Konwencji o Prawach Dziecka” – dokumentu zawierającego postanowienia, których realizacja daje realną możliwość zapewnienia każdemu dziecku szczęśliwego dzieciństwa – została zorganizowana Konferencja Pierwszych Dam w Warszawie. Celem konferencji było utworzenie lobby na rzecz przestrzegania zapisów Konwencji o Prawach Dziecka. W spotkaniu wzięły udział: Królowa Belgii Paola, Królowa Hiszpanii Zofia, Królowa Jordanii Rania, Królowa Szwecji Sylvia, 12 małżonek prezydentów, a także przedstawiciele organizacji międzynarodowych.

Tęczowy Most

Podczas obrad Konferencji oraz w dokumencie końcowym wskazano m.in. na nietolerancję jako przyczynę wielu nieszczęść, które najbardziej dotykają dzieci. Pani Jolanta Kwaśniewska podkreślała, że istnieje potrzeba tworzenia klimatu porozumienia i współpracy między ludźmi różnych narodów, kultur i wyznań zwłaszcza tam, gdzie żywe jest wspomnienie o konfliktach zbrojnych. Dlatego też, pobyt w tzw.
“Szkole Tolerancji” miał stać się okazją dla dzieci z różnych krajów świata do poznania odmiennych kultur, do wzrastania w klimacie poszanowania odmiennych tradycji. Im większa bowiem będzie ich wiedza, tym mniejszy lęk przed odmiennością, tym większa szansa kształtowania ich tolerancyjnych postaw.

Pani Jolanta Kwaśniewska planowała zorganizowanie pierwszej “Szkoły Tolerancji” w Sarajewie, ale ze względu na kwestie logistyczne postanowiono przenieść realizację tego projektu do Polski. Już w sierpniu 2000 r. do ośrodka harcerskiego Perkoz koło Olsztynka zaproszona została grupa nauczycieli z terenów byłej Jugosławii, która wraz z grupą polskich trenerów – psychologów, terapeutów i pedagogów wypracowała program przygotowujący przez rok szkolny 2000/2001 młodzież z b. Jugosławii do międzynarodowego obozu planowanego na lato 2001 r., który nazwano Tęczowy Most (Rainbow Bridge Project) z podtytułem Jedność w Różnorodności (Unity in Diversity). To spotkanie pozwoliło również na wytyczenie celu i metod pracy z młodzieżą.
Program Tęczowego Mostu, nie tylko merytoryczny, ale także zawierający wątki kulturalne oraz elementy łączące sport z zabawą, został opracowany przez zespół znanych polskich psychologów i pedagogów, którym pokierował Pan Wojciech Eichelberger.

Uczestnikami letniego obozu było 36 uczniów ze szkół średnich z Bośni i Hercegowiny oraz Jugosławii, do których dołączyła 34.osobowa międzynarodowa grupa młodzieży m.in. z krajów, z których Pierwsze Damy uczestniczyły w Konferencji “O uśmiech dziecka w nowym tysiącleciu”. Byli to młodzi ludzie z następujących krajów: Armenii, Belgii, Cypru, Hiszpanii, Izraela, Jordanii, Kirgistanu, Maroka, Mołdowy, Niemiec, Nigerii, Polski, Portugalii, Słowenii, Stanów Zjednoczonych. Szwecji i Wielkiej Brytanii. Razem w letnim obozie Tęczowy Most uczestniczyła 73.osobowa grupa młodzieży z całego świata w wieku od 15 do 17 lat.

Projekt Tęczowy Most wspierany jest nie tylko przez małżonki prezydentów wielu krajów, ale aprobowany m.in. przez Kofi Annana, Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, Javiera Solanę, Wysokiego Przedstawiciela ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa, Tadeusza Mazowieckiego, b. Specjalnego Sprawozdawcę Komitetu Praw Człowieka Narodów Zjednoczonych w b. Jugosławii. Podczas obozu odbyło się spotkanie młodzieży z Shimonem Peresem, Laureatem Pokojowej Nagrody Nobla, oraz Paulo Coelho, znanym brazilijskim pisarzem i intelektualistą.
Obóz zorganizowany był w harcerskim Ośrodku Szkoleniowo-Wychowawczym Perkoz, malowniczo położonym w samym sercu Warmii. Otoczenie pięknych jezior i lasów sprzyjało uprawianiu sportów wodnych i uczestnictwu w warsztatach dziennikarskich, teatralnych, tanecznych oraz zajęciach z debat. Ponadto, codziennie prowadzone były zajęcia psychologiczne oraz dyskusje dotyczące zagadnień kulturowych i społecznych. Należy tu podkreślić, iż celem Projektu Jolanty Kwaśniewskiej było promowanie tolerancyjnych postaw poprzez lepsze poznanie się, wspólną zabawę i pracę. Znalezienie tego co łączy, a nie dzieli tę wielokulturową i wielonarodową grupę było podstawowym zadaniem Tęczowego Mostu.

Opinie o Projekcie i wrażenia z akcji “Perkoz”:

Wojciech Eichelberger
Psycholog i psychoterapeuta
Dyrektor Projektu,
Warszawa

Opinia o projekcie…
Projekt Tęczowy Most jest o osobowości i komunikacji, jedności w różnorodności i różnorodności w jedności. Jest o łączeniu i budowaniu mostów ponad różnicami i konfliktami. Jest o tolerancji. Jest otwartym procesem, do którego każdy może coś dodać i z którego każdy może skorzystać. Stanowi kreatywną ideę, która będzie zmieniała się w czasie wraz ze zwiększającym się doświadczeniem jej uczestników. W takim temacie jak tolerancja nie ma ani ekspertów, ani studentów. Wszyscy muszą się uczyć. Projekt Tęczowy Most jest uczącym nas wszystkich eksperymentem.

Wrażenia ze spotkania w Perkozie…
To jest to, o czym było nasze spotkanie w Perkozie. Rozmawialiśmy i słuchaliśmy, przyszliśmy z wieloma kreatywnymi ideami, bawiliśmy się, tańczyliśmy, wspólnie śpiewaliśmy, stawaliśmy się przyjaciółmi.

 

Aureliusz Leżeński
Trener,
Warszawa

Opinia o projekcie…
Projekt Tęczowy Most stanowi bezprecedensową próbę stworzenia modelu spotkań młodych ludzi z całego świata i zaproszenia ich do działania na bazie trzech idei: akceptacji różnorodności i rozmaitości, współpracy pomimo faktu bycia innym, kreatywność dzięki rozmaitości. Mam nadzieję, iż tą drogą stworzymy model, który będzie powielany w innych częściach świata.

Wrażenia ze spotkania w Perkozie…
Spotkanie to dowiodło, jak trudnym zadaniem może być dla tych, którzy znają wojnę jedynie z przekazów medialnych zrozumienie i respektowanie doświadczeń wojennych tych, którzy znają ją z pierwszej ręki. Nasze spotkanie pokazało także, że ludzie pracujący z młodzieżą, bez względu na miejsce jej pochodzenia , posiadają specyficzną energię wewnętrzną, szczególny dar pokonywania przeciwności i trudności z entuzjazmem, co zagwarantuje sukces tego projektu.

Marcin Zaleski
Nauczyciel języka angielskiego,
Prezydent Międzynarodowego Stowarzyszenia Edukacji przez Dyskusję (IDEA),
Gdynia

Opinia o projekcie…
Zawsze byłem zafascynowany fenomenem różnorodności i złożoności obecnej w każdym aspekcie naszego życia. Mamy różne marzenia i wybieramy różne drogi do ich spełnienia, żyjemy różnymi zwyczajami i tradycjami, wyznajemy różnych bogów, różnie się odżywiamy i mówimy różnymi językami, które w końcu odzwierciedlają sposób naszego myślenia i postrzegania świata dookoła nas. Ponadto, pod warstwą różnic istnieje coś zasadniczego, coś co tworzy esencję tego czym jesteśmy – zakochujemy się, doświadczamy zadowolenia i smutku, obawy przed śmiercią oraz szukamy odpowiedzi na pytania sięgające poza sferę naszego doświadczenia. Tak więc, mam nadzieję, że Projekt Tęczowy Most nauczy wszystkich uczestników zauważać, respektować i doceniać różnice oraz, w tym samym czasie, pozwoli nam odkryć to, że wszyscy jesteśmy ludźmi.

Wrażenia ze spotkania w Perkozie…
Kiedy po raz pierwszy przyjechałem do Bośni w 1998 roku uderzyło mnie bezgraniczne piękno krajobrazu i oczarowało mnie ciepło serca mieszkających tam ludzi. Był jednak inny aspekt, który szybko mi się objawił – bolące i gorzkie wspomnienia ludzi, którzy przeżyli wojnę domową i którzy zaciekle próbowali pokonać uraz, jakiego doświadczyli.
Spotkanie, jakie mieliśmy w środku mazurskich jezior pozwoliło mi znaleźć nowych przyjaciół, podzielić się wieloma doświadczeniami i w końcu przekonało mnie, iż w kontekście lekcji o tolerancji nie ma nauczycieli i studentów i że wszyscy uczymy się wzajemnie od siebie. Czuję się prawdziwie zaszczycony być częścią takiego zespołu.

Ewa Niwińska – Lipińska
Nauczycielka języka polskiego,
Gdańsk

Opinia o projekcie…
Myślę, że po włożonej przez nas pracy w trakcie spotkania w Perkozie Projekt Tęczowy Most stał się bardzo dobrym projektem. Przyszłość świata, w każdym aspekcie, zależy od młodych ludzi. Dlatego też powinni oni wiedzieć, że życie nie jest łatwe, że dla jednych wielkim problemem może być strata roweru albo kłótnia z przyjacielem, podczas gdy dla kogoś innego może to być utrata wszystkiego: rodziny, domu, spokojnego miejsca w życiu. Zatem młodzież powinna wiedzieć jak rozmawiać z innymi młodymi ludźmi, nie tylko o takich rzeczach jak dyskoteka, czy zabawa. To jest ten poważny aspekt komunikowania się między nimi, który będzie podkreślany podczas przyszłorocznego obozu Tęczowy Most.

Wrażenia ze spotkania w Perkozie…
Początek był trudny, aczkolwiek wszystko wyglądało OK., bez żadnych problemów. Okazało się to całkowicie powierzchownym wrażeniem. Powinniśmy być wdzięczni Wojtkowi, który w krótkim czasie zamienił wszystko w prawdziwe spotkanie ludzi – posiadających prawdziwe problemy, emocje, a także wielką siłę. Byłam pod wrażeniem widząc jak różni ludzie stają się sobie coraz bliżsi w tak krótkim czasie. Nauczyłam się bardzo wiele. Jestem bardzo szczęśliwa, że mam możliwość pracować dla tego projektu, ponieważ wszyscy ludzie zaangażowani w niego chcą dać z siebie jak najwięcej, a przecież nie jest to proste zadanie.

Adam Haller
Trener Gestaltu, terapeuta, konsultant
Kraków

Opinia o projekcie…
Pierwsza i najważniejszą rzeczą w Projekcie Tęczowy Most jest stworzenie możliwości spotykania się, wzajemnego poznania, zbliżenia do kogoś z innego kraju, innej kultury. Wiedząc o wszystkich tych walczących ludziach na całym świecie mamy przed sobą długą, długą drogę aby zatrzymać całe to zło, ale jak mówią mądrzy ludzie, nawet najdłuższa podróż musi zacząć się od pierwszego kroku. Myślę, że projekt jest bardzo dobrym pierwszym krokiem.

Wrażenia ze spotkania w Perkozie…
Spotkanie w Perkozie było wspaniałym pomysłem ożywienia Projektu Tęczowy Most. Przyjechaliśmy z różnymi wyobrażeniami o Projekcie Tęczowy Most, ale co było, w mojej opinii, najważniejsze to to, że się wszyscy spotkaliśmy – ludzie z różnych krajów, różnych kultur, religii, posiadający rożne doświadczenia itp., i staliśmy się przyjaciółmi. Nie można zrobić lepszego pierwszego kroku, niż zorganizowanie spotkania młodych ludzi.

Izabela Szalewska
Pedagog i aktorka,
Kraków

Opinia o projekcie…
Projekt Tęczowy Most stwarza szansę na zrobienie kroku w kierunku poznania i zrozumienia młodych ludzi z różnych krajów i posiadających różne doświadczenia. Jak wiemy dobre intencje nie zawsze wystarczają do osiągnięcia dobrych wyników. Dlatego, według mnie, to co jest bardzo ważne dla nas – personelu – to jest spotkanie się kilka razy po to, aby wyjaśnić sobie jakie priorytety posiadamy, aby zrozumieć się nawzajem i aby się lepiej poznać (włączając w to także personel z Sarajewa). Nawet język angielski (obcy dla nas wszystkich) nie czyni naszych rozmów łatwiejszymi, nic bowiem nie jest lepsze od “żywego” kontaktu, zatem czekam na następne spotkanie, ucząc się jednocześnie języka angielskiego.

Wrażenia ze spotkania w Perkozie…
Przyjemnie było spotkać nowych i interesujących ludzi, zobaczyć co myślą i czują. Takie spotkanie jest dla mnie zawsze inspiracją. Myślę, że zrobiliśmy właśnie “pierwszy krok w chmurach”. To co mamy do zrobienia teraz to więcej kroków “na ziemi”, a wówczas Projekt Tęczowy Most stanie się naprawdę dobry. Pozdrowienia dla wszystkich, Iza.

Vesna Krstonić
Nauczyciel, Pożega,
Jugosławia

Opinia o projekcie…
Gdzie są nasze dzieci w tym siedlisku demonów, które rządzą w tym regionie od prawie dziesięciu lat?
Gdzie jesteśmy, wyrośli w tym chaotycznym świecie, ze straconymi aspiracjami i nadziejami na lepsze jutro?
Gdzie jesteśmy wszyscy razem, ślepi, bezradni, skrzywdzeni przez silną truciznę rozpaczy, biedy i nienawiści?
Gdzie jest ktoś, kto pomoże znaleźć drogę na “tęczowy most”, w kierunku słońca, światła, świata i narodów o których istnieniu zapomnieliśmy?
Jak żyją i dają sobie radę dzieci z tymi problemami?
I jak, jeśli nie pokonać, to przynajmniej złagodzić natłok problemów, które trudno odrzucić?
Projekt Tęczowy Most może być rozwiązaniem przynajmniej części problemów dotykających nasze dzieci. Aktywne zaangażowanie w ten projekt może pomóc im przełamać poczucie lekceważenia, braku miłości i braku szacunku. Ponadto idea zorganizowania spotkania tych dzieci, pomimo ich różnorodności, wywoła nic innego jak ulgę, tolerancję oraz swobodne myślenie o ich przyszłości.
Dlatego właśnie głównym celem Projektu Tęczowy Most jest poprawienie zarówno psychologicznych, jak i społecznych możliwości u każdego dziecka uczestniczącego w programie. Włączenie w ten projekt dzieci i nauczycieli będzie skutkowało integracją obu stron społeczności, którą zamierzają zbudować w okresie dziesięciu dni. Czynnik resocjalizacji dzieci, które pochodzą z Bośni i Serbii jest jednym z rzucających się w oczy ważnych zadań w procesie realizacji projektu.
Warto też wspomnieć, że zamiar kontynuowania tego projektu w przyszłości podnosi jego znaczenie i atrakcyjność. Wzmacnia również sens angażowania i poświęcania się tej działalności ze strony dzieci i nauczycieli, którzy świadomi są wagi i kontynuacji projektu.
Podnosząc swe akademickie umiejętności poprzez udział w prowadzonych przez projekt grach, a następnie stosując je w codziennym życiu dzieci uczą się, jak w odpowiedzialny sposób uczestniczyć w demokratycznych procesach respektując społeczne wartości. Jeśli wolność, szacunek dla innych i troska o równość i sprawiedliwość nie staną się potrzebą wewnętrzną, to nie będą one nigdy dobrą podstawą życia w społeczeństwie.
Ponieważ Projekt Tęczowy Most został zaprojektowany jako długookresowa, podtrzymywana działalność, której rezultatem ma być osiągnięcie cennego doświadczenia, dzieci będą pamiętać go przez całe swoje życie.

“Dziecko jest ojcem Człowieka;
I mogę sobie życzyć, aby moje dni
Mijały jeden za drugim w prawdziwej miłości.”
William Wordsworth

Wrażenia ze spotkania w Perkozie…
Niezgłębione poczucie zadowolenia z doświadczenia nabytego podczas spotkania w Polsce jest jednym z moich punktów odniesienia, które chciałabym ciepło wkleić do mojego życia i pracy. Po pierwsze, poznanie Senad, Ruzica, Sanela, Vildana, Dejan i Mica z Sarajewa pomogło mi przywrócić wspomnienia o Sarajewie, którego nie widziałem od blisko dziesięciu lat. Poczucie rodzinnej więzi, sympatii i szacunku potwierdziło, że mamy wspólne cele z Projektem Tęczowy Most, w który wszyscy jesteśmy włączeni. Spotkanie było symbolicznym pojednaniem, do którego wszyscy zmierzaliśmy.
Przeważające poczucie przynależności do społeczności podczas uczestnictwa w spotkaniu podsyciło moją nadzieję na zaufanie i bezpieczeństwo. Kiedy w trakcie spotkania wdrażaliśmy nasze idee, poczułam akceptację i ciepłe przyjęcie. Moje, a także innych sugestie nie były odrzucane, ale tolerancyjnie i cierpliwie dyskutowane, co czyniło atmosferę luźną i pracę owocną.
Wspólny wkład w cały projekt jest odbiciem naszego oddania dla niego, a to stanowi solidne podstawy do przyszłej współpracy. Troska o dzieci, ich zdrowsze życie, nauczenie ich bycia odpowiedzialnymi i tolerancyjnymi obywatelami tego świata bez uprzedzeń wobec innych narodów i kultur, daje nam wystarczająco dużo siły do podnoszenia wartości naszego projektu.
Mój niebieski kamień (każdy z nas dostał po jednym od Aureliusza) z pewnością wezmę z sobą na następne spotkanie w Polsce.
Oczekuję na następne spotkanie z Dejan, Sanela, Ruzica, Vildana, Wojciechem, Ewą, Ireną, Mica, Senad, Marcinem, Izabelą, Aureliuszem oraz Adamem .Vesna.

 

Senad Alic
Nauczyciel, Druga Gimnazija,
Sarajewo

Opinia o projekcie…
We współczesnej historii ludzkości mosty zwykle są używane, a zarazem konieczne do łączenia ludzi, kultur, dzieci, tradycji. Niestety w przeszłości było bardzo trudno te mosty budować. Myślę, że Projekt Tęczowy Most ma dobrych budowniczych, oraz że ten “most” będzie łączył wielu ludzi, a wiele dzieci i młodych osób będzie mogło go przekroczyć i poprawić jakość swojego życia.
Ogromnej liczbie dzieci na świecie należy przywrócić uśmiech na twarzach i pomóc im w każdy możliwy sposób. Myślę, że twórcy projektu mają szansę pokazać, że teraz w Sarajewie ludzie żyją połączeni ze sobą, a także pokazać jak przywrócić uśmiech na ludzkich twarzach i zbudować lepszą przyszłość. Możemy to osiągnąć, jeśli dorośli przestaną wykorzystywać dzieci dla osiągnięcia własnych celów.
Cieszę się, że Bośnia i Hercegowina uczestniczą w Projekcie Tęczowy Most, oraz że nauczyciele z Sarajewa, pomagając rozwijać się dzieciom z własnego kraju, będą mieli swój udział w tworzeniu lepszego jutra dla dzieci na całym świecie.

Dejan Garić
Nauczyciel historii, Katolicki Śkolski Centar,
Sarajewo

Opinia o projekcie…
Mam nadzieję, że Projekt Tęczowy Most okaże się sukcesem dzięki zaangażowaniu nas wszystkich – nauczycieli i studentów, którym “idea człowieczeństwa” zwarta w projekcie jest dobrze znana. Wierzę także, iż projekt będzie krokiem w stronę zbudowania nowego, bardziej tolerancyjnego świata.

Ruzica Sutalo
Nauczycielka, Katolićki Śkolar Centar,
Sarajewo

Wrażenia ze spotkania w Perkozie…
Odwiedzenie Polski stanowiło dla mnie ogromną przyjemność. Spędziliśmy mnóstwo wspaniałego czasu w obozie harcerskim kreśląc plany nowego programu dla Projektu Tęczowy Most. Wierzę, że przyszłoroczne spotkanie młodzieży z Bośni i Hercegowiny w Polsce okaże się sukcesem z więcej niż tylko jednego powodu, ale za najważniejszy uważam możliwość wymiany pomiędzy sobą idei i doświadczeń. Uczestnicy spotkają się i zapoznają z kulturą i tradycją inną niż ich własna. To jest to, co powinno być szczególnie podkreślane – ich potrzeba nauczenia się radości, doceniania różnic i wymiany własnych doświadczeń. Wierzę, iż Projekt Tęczowy Most okaże się bardzo dużym sukcesem, oraz że dzieci z Polski, Jugosławii, Bośni i wielu innych krajów wspaniale będą się cieszyć ze spędzonego czasu i z całego projektu.

Czego możesz dowiedzieć się o osobach związanych z Tęczowym Mostem?

1. Alic Senad:
Absolwent Nauk Politycznych na Uniwersytecie w Sarajewie, Bośnia i Hercegowina, Pracuje jako nauczyciel w szkole średniej Druga Gimnazija od 1996, Prowadzi szkolenie dla koordynatorów projektu CIVITAS w 1999/2000.

2. Kulka-Dolecka Anna:
“Mam 20 lat i studiuję na IV roku Psychologii na Uniwersytecie Gdańskim, obecnie przygotowuję tezy do pracy magisterskiej i próbuje zbadać rodzaje powiązań w związkach intymnych.
Najbardziej interesują mnie ludzkie emocje. Lubię pracować z dziećmi, od których się już wiele nauczyłam. Mój konwersacyjny angielski jest poprawny, mówię płynnie po rosyjsku. Bardzo lubię sport zwłaszcza narciarstwo i fitness. Prawdziwie kocham góry zarówno latem jak i zimą. Interesuje mnie wpływ zdrowego trybu życia na dobre samopoczucie. Lubię chodzić do kina, słuchać muzyki, szczególnie rocka i reggae.”

3. Eichelberger Wojciech:
Urodzony w Warszawie w 1944 roku, przodkowie pochodzą z Polski (katolicy), Austrii (ewangelicy), Rumunii (prawosławni). Początkowo katolik, od 1976 praktykujący zen. Wegetarianin. Psycholog i psychoterapeuta (Gestalt i terapia egzystencjalna).
Autor wielu popularnych książek z psychologii i ludzkiej duchowości. Współautor psychologicznego TV talk-show “Okna” emitowanego w telewizji publicznej od 1997.
Żonaty od 1981 roku z Joanną, uduchowioną artystką. Trzech synów: Jan, 28 lat (pasierb), Tomek, 17 i Maciek, 14 i jedna wnuczka Zofia,7.

4. Garić Dejan:
Absolwent Filozofii (Wydział Historii) Uniwersytetu w Sarajewie, Bośnia i Hercegowina. Uczy historii w kilku szkołach średnich w Sarajewie; w Katolicki Skolski Centar od 1999. Interesuje się sztuką, w szczególności muzyką i kinem. Lubi także sport.

5. Haller Adam:
Lat 40, pracuje z dorosłymi i młodzieżą. Trener Gestalt, terapeuta i konsultant
Kocha muzykę, książki, sport i zwierzęta

6. Krstonic Vesna:
Absolwentka Wydziału Anglistyki i Literatury Uniwersytetu w Novy Sad. Od czasu studiów działała w dziedzinie edukacji młodzieży, równocześnie zajmując się tłumaczeniami.
Pracuje jako nauczyciel angielskiego w liceum w Pozega, Serbia; Vesna od lat jest zaangażowana w działalność mającą na celu poprawę statusu dzieci i nauczycieli z lokalnej społeczności poprzez organizowanie wykładów, zimowych i letnich obozów, wymiany studentów i nauczycieli, pomoc indywidualną etc.
Założyła pozarządową organizację “Center for Interactive Participation of Parents and Children in the Process of Educational and Cultural Develepment in the Local Comunity” (DR-OK.), dzięki której wraz z grupą przyjaciół udało jej się rozpocząć trudną acz owocną pracę pozwalającą uwierzyć młodym ludziom w spełnienie ich najskrytszych marzeń. Prowadzi również Centrum Nauczania Angielskiego, a w ramach niego zorganizowała klub konwersacyjny dla utalentowanych dzieci zainteresowanych tłumaczeniem i pisaniem.
Vesna ma 43 lata i mieszka w Pozega, w Serbii, wraz ze swoją córką Iva i matką.

7. Leżeński Aureliusz:
Założyciel i fundator prywatnego liceum z programem autorskim. Nauczyciel literatury i sztuk dramatycznych. Obecnie jest trenerem i konsultantem umiejętności komunikowania się dla grup i firm. Jest współwłaścicielem firmy szkoleniowej.

8. Niwińska-Lipińska Ewa:
“Jestem nauczycielem języka polskiego od 22 lat i wcale mnie to nie nudzi – kocham moją pracę, może nawet za bardzo. Lubię pracować z młodymi ludźmi nie tylko po to, aby przekazać im wiedzę przedmiotu, ale również dlatego, że czuję iż mam wpływ na ich życie. Jest to duża odpowiedzialność, ale również ogromna radość, która może być źródłem dumy na długi czas.
Mieszkam w Gdańsku – bardzo pięknym mieście – wraz z mężem, który jest inżynierem i dwójką: Leszkiem, który ma 22 lata i 19-letnią Zuzanną. Słucham różnego rodzaju muzyki: rocka, muzyki klasycznej, trochę jazzu, folka i również innych. Lubię chodzić po górach z małym plecakiem. Lubię również pływać i jeździć na rowerze.”

9. Paweł Piotrowicz:
“Mam 19 lat. Właśnie ukończyłem Dwujęzyczne Liceum nr 3 w Gdyni, zdałem Międzynarodową Maturę (IB). Mieszkam w centrum pięknego miasta Gdynia, którego historia jest jedną z moich pasji.
Piszę do kilku magazynów wydawanych przez lokalne organizacje pozarządowe. Przez trzy lata byłem redaktorem naczelnym szkolnej gazety, w której zamieszczane były nie tylko wiadomości ale również krótkie historie, eseje i polemiki (zobacz www.herold.lonet.gdynia.pl). Brałem udział w kilku warsztatach dziennikarskich w Polsce i Niemczech. Jestem zaangażowany w działalność lokalnej organizacji pozarządowej (The House for Reconciliation and Meetings in Gdańsk) która koordynuje międzynarodowe spotkania młodzieży z Białorusi, Niemiec, Litwy, Polski i Ukrainy. W październiku 2001 rozpocznę kurs socjologii, dziennikarstwa i ekonomii na Uniwersytecie Warszawskim.”

10. Szalewska Izabela:
“Mam 37 lat. Mam dziewięcioletnią córkę Weronikę. W lutym tego roku otrzymałam tytuł magistra w Instytucie Pedagogiki w Warszawie. Odbyłam również staż w Teatrze STU w Krakowie jako aktorka, w szkole muzycznej oraz szkolenie w zakresie socjoterapii dzieci i młodzieży. Mam pewne doświadczenie w każdej z tych prac. Od 3 lat współpracuję z instytutem Gestalt i każde letnie wakacje spędzam z pracującymi tam ludźmi. Obecnie pracuję w teatrze dziecięcym jako aktorka, równocześnie piszę własny program “Teatr dziecięcy dla dzieci””.

11. Wiśniewski Jerzy:
Samodzielny konsultant w zakresie edukacji (polityka edukacyjna i planowanie) i administracji publicznej. W latach 1990-1995 pracował jako Dyrektor Departamentu Współpracy Międzynarodowej Ministerstwa Edukacji Narodowej. W tym czasie reprezentował Polskę w Komitecie Edukacyjnym Rady Europy, a w latach 1995-1996 przewodniczył temu Komitetowi. Przewodniczył również polskiej delegacji do Komitetu Edukacyjnego OECD i koordynował przeglądu polskiej edukacji. Odegrał kluczową rolę w procesie projektowania i wdrażania projektu reformy polskiej edukacji wspomaganym przez fundusz Phare.
W latach 1996-1997 pracował jako Project Manager w Fundacji Rozwoju Administracji Publicznej. W późniejszym okresie zajmował stanowisko Dyrektora Generalnego w Ministerstwie Edukacji Narodowej. Jako szef służby cywilnej w Ministerstwie odegrał kluczową rolę we wprowadzeniu reformy systemu edukacyjnego. Od 1999 pracuje (na kontraktach krótkoterminowych) jako konsultant w zakresie edukacji i doradca w sprawach strategii i rozwoju Zarządu WSiP (największy wydawca podręczników w Polsce), jako ekspert do spraw szkoleń nauczycieli i finansowania edukacji szkolnej w Polsce (ramowy program Phare) oraz jako konsultant programów rozwoju kadr dla rządowej i regionalnej administracji w kraju. Uczestniczył też jako członek grupy OECD w przeglądzie systemu edukacyjnego na Litwie.

12. Zaleski Marcin:
Data urodzenia: 11.12.1970
Obecne zajęcie: Instytut Otwartego Społeczeństwa, Przewodniczący Międzynarodowego Stowarzyszenia Edukacji przez Dyskusję (IDEA).
Wykształcenie: magister, Uniwersytet Warszawski, Wydział Anglistyki (kultura amerykańska).
Obszar zainteresowań: mowa i komunikacja, debaty, studia nad kulturami.
Hobby: ryby tropikalne, primatologia, uczenie się języków, podróże.
Sport: żeglarstwo, jazda konna, biegi maratońskie.

ALEKSANDER KWAŚNIEWSKI
PREZYDENT TRZECIEJ RZECZPOSPOLITEJ

Aleksander Kwaśniewski urodził się 15 listopada 1954 r. w Białogardzie. W 1995 roku po raz pierwszy wygrał wybory prezydenckie używając w kampanii wyborczej haseł: “Wybierzmy przyszłość” i “Wspólna Polska” – uzyskując 51,7 % głosów wobec 48,3 % głosów oddanych na Lecha Wałęsę. W 2000 (opierając kampanię wyborczą na haśle “Dom wszystkich – Polska”) ponownie wygrał wybory prezydenckie uzyskując 53,9% głosów już w pierwszej turze.

23 grudnia 2000 roku Aleksander Kwaśniewski rozpoczął drugą kadencję prezydencką. Współtworzył projekt i uczestniczył w kampanii referendalnej na rzecz przyjęcia Konstytucji III Rzeczypospolitej Polskiej, którą podpisał 16 lipca 1997 roku. Na Forum Organizacji Narodów Zjednoczonych zgłosił projekt Konwencji o walce ze zorganizowaną przestępczością (1996). Brał aktywny udział w działaniach na rzecz członkostwa Polski w NATO. Przewodniczył polskiej delegacji na szczytach w Madrycie (1997) i Waszyngtonie (1999). 26 lutego 1999 r. podpisał dokumenty ratyfikujące polskie członkostwo w NATO (we wspólnej ceremonii z Prezydentem Republiki Czeskiej Vaclavem Havlem). Aktywnie działał na rzecz poszerzenia Sojuszu o dalszych siedem krajów (szczyt NATO w Pradze 2002) i kontynuowania polityki “otwartych drzwi”.

Z jego inicjatywy zorganizowana została w Warszawie (2001) – w ramach koalicji antyterrorystycznej – międzynarodowa konferencja przywódców państw Europy Środkowej, Wschodniej i Południowo-Wschodniej poświęcona wzmocnieniu działań regionu w zwalczaniu światowego terroryzmu. Rzecznik współpracy regionalnej Europy Środkowej i Wschodniej. Gospodarz spotkania prezydentów tego regionu w Łańcucie (1996), aktywny uczestnik takich spotkań w Portorożu (1997), Levoczy (1998), Lwowie (1999). Wraz z Prezydentem Litwy inicjator spotkania “Koegzystencja narodów i dobrosąsiedzkie stosunki gwarancją bezpieczeństwa i stabilności w Europie” w Wilnie (1997) i jego kontynuacji – spotkania pod hasłem “Współpraca bałtycko-czarnomorska: w kierunku zjednoczonej Europy XXI wieku bez podziałów” w Jałcie (1999). Twórca Inicjatywy Ryskiej (2002) – platformy współpracy państw naszego regionu Europy, tworzącej warunki do poszerzania NATO i Unii Europejskiej.

SHIMON PERES

* Urodzony w 1923 na Białorusi. W wieku 11 lat wyemigrował wraz z rodziną do Palestyny. Dorastał w Tel Avivie, gdzie uczęszczał do rolniczej szkoły średniej w Ben Shemen.
* Od 1959 roku do dziś jest Członkiem Knesetu.
* Shimon Peres jest wybitnym politykiem zajmującym się wewnętrznymi sprawami swego kraju.
* W czasie dwóch kolejnych kadencji sprawował funkcję Premiera. W pierwszej z nich (1984-86) był Premierem Rządu Jedności Narodowej; w latach 1986-88 Wicepremierem i Ministrem Spraw Zagranicznych, a od listopada 1988 aż do rozwiązania Rządu Jedności Narodowej (1990) Wicepremierem i Ministrem Finansów.
* Po powrocie do władzy Partii Pracy w wyniku wyborów w 1992, Shimon Peres został po raz kolejny Ministrem Spraw Zagranicznych. Zainicjował i poprowadził negocjacje, które we wrześniu 1993 doprowadziły do podpisania Deklaracji Zasad z Organizacją Wyzwolenia Palestyny. Za te działania w 1994 roku uhonorowany został (wraz z I.Rabinem i J.Arafatem) Pokojową Nagrodą Nobla. Dalsze negocjacje z Palestyńczykami doprowadziły do wycofania się Izraelczyków ze Strefy Gazy, części Judei oraz Samarii i ustanowienia Autonomii Palestyńskiej, co przypieczętowano Ugodą Tymczasową. W październiku 1994 został podpisany Traktat Pokojowy z Jordanią. Peres w dalszym ciągu usiłował promować stosunki z kolejnymi państwami arabskimi w północnej Afryce i Zatoce Perskiej- było to częścią jego wizji “Nowego Środkowego Wschodu”.
* Druga kadencja Shimona Peresa jako Premiera upłynęła w cieniu zamachu na Yitzhaka Rabina 4 listopada 1995roku. Peres pełnił funkcje Premiera przez siedem miesięcy, do wyborów powszechnych w maju 1996. W tym czasie Peres usiłował podtrzymać dzieło budowy procesu pokojowego pomimo licznych ataków terrorystycznych dokonywanych przez palestyńczyków na izraelską ludność cywilną.
* Shimon Peres jest członkiem Knesetu i aktywnie uczestniczy w pracach Instytutu Badań Pokojowych.

 

PAULO COELHO

Kochani,
Z radością zawiadamiamy was, że Paulo Coelho, sławny brazylijski pisarz, będzie jednym z gości honorowych na letnim obozie Tęczowy Most!

Paulo Coelho bardzo wspiera Projekt Tęczowy Most ponieważ, tak jak Jolanta Kwaśniewska, przywiązuje dużą wagę do stworzenia młodym ludziom szansy zrozumienia, jak bardzo są kochani i ważni. Możemy być zatem pewni, że pan Paulo Coelho będzie obecny na letnim obozie Tęczowy Most!

Aby dowiedzieć się więcej o Paulo Coelho odwiedź strony:
http://www.paulocoelho.com/
http://www.santjordi-asociados.com/

KAYAH

Jedna z najbardziej utalentowanych polskich wokalistek będzie gwiazdą Festiwalu Tęczowy Most!

Zadebiutowała w 1988 na festiwalu Kircham Baltic w Szwecji piosenką “Córeczko chciałabym, żebyś była chłopcem”, za którą dostała nagrodę specjalną oraz zyskała rozgłos w Polsce. W tym samym roku nagrała album solowy “Kayah”, a następnie w 1995 ukazało się nagranie “Kamień”. Rok później otrzymała nagrodę Fryderyk oraz została uznana przez polską telewizję za “osobowość roku”. W 1997 Kayah wzmocniła swoją pozycję na rynku muzycznym płytą “Zebra”. Dwa lata później nagrała wraz z jugosłowiańskim kompozytorem Goranem Bregovicem album, który sprzedano w ilości 600 000 egzemplarzy i dzięki temu stał się on największym sukcesem artystycznym ostatnich lat. W maju 2000 ukazało się nowe nagranie “JakajaKayah”. 2 grudnia 2000 Kayah wzięła udział w V Wielkiej Gali Integracyjnej – koncercie charytatywnym w Filharmonii Narodowej w Warszawie.