Wspaniała książka, żałuję, że nie napisano jej kilkadziesiąt lat temu, kiedy zaczęły się moje problemy zdrowotne. Wiesz, córeczko, co tak naprawdę w życiu jest ważne: ZDROWIE. Aby je zachować na długie lata, trzeba postępować tak, jak w tej książce zalecacie.

Drogi Czytelniku.
Tych kilka słów kreśli do Ciebie człowiek, który przeszedł w życiu dwie ciężkie choroby. Gdybym tę książkę czytał wcześniej, uniknąłbym ich. Czemu teraz, zdrowo się odżywiam, nie palę, nie nadużywam alkoholu, badam się kontrolnie. Teraz kiedy muszę a nie mogę. Jest w nas mężczyznach jakaś niepojęta przekora igrania ze swym organizmem, jakiś wstyd okazania słabości w boleści. I dopiero upokorzeni przykuciem do szpitalnego łóżka i zdani na pomoc innych zdobywamy się na mądrość szanowania własnego organizmu. Pamiętajcie, kiedy się jest już pacjentem, strach usłyszenia diagnozy ma o wiele szersze oczy niż obawa przed wynikiem kontrolnego badania. Tam w szpitalu już wszystko jest poważne i nie zagłuszysz tego kolejnym piwem, nie zaćmisz kolejnym papierosem. Więc nie życzę Ci tego, Czytelniku, polecając Ci tę książkę. Zastosuj się choć do połowy rad w niej zawartych, a będziesz jeszcze długo w znakomitym zdrowiu oglądać me filmy w kinie, a nie w telewizorze szpitalnej świetlicy. Czego Ci szczerze życzę.

Profilaktyka jest bardzo ważna. Przekonałem się o tym na własnym ciele, gdy dzięki regularnym badaniom wykryłem i wyleczyłem to, co nieleczone mogło z czasem przerodzić się w poważny problem. Wykonuję podstawowe badania co jakiś czas, wsłuchuję się w mój organizm tak jak w pracę silnika w moim samochodzie. Co z tego, że kierowca będzie zdrowy, gdy silnik padnie… i na odwrót. Dajmy szansę medycynie, róbmy badania okresowe.

Gołym okiem widać, że chodzi Pani o zdrowe społeczeństwo. Bo zdrowy Naród to… itd. Ale Naród (jakkolwiek brzmiałoby to dumnie) jest także krnąbrnym organizmem, składającym się z 40 milionów pojedynczych organizmów, z których każdy jest rozkosznym indywidualistą. Truizm? – wiem. Jednak Pani chce znać moją opinię – prawda? Truizm – nabiera sensu. I tak będzie za każdym razem, jak czyjaś ręka sięgać będzie po tę książkę w księgarni.

Jeżeli fakt, że ze szpitalem i nożem chirurga spotkałem się po raz pierwszy w wieku siedemdziesięciu trzech lat upoważnia do czegokolwiek, to na pewno do zabierania głosu w sprawie zdrowia. A zdrowie zawdzięczam intuicyjnemu stosowaniu się do wielu rad, tak jasno i systematycznie wyłożonych w tej ze wszech miar ważnej i pożytecznej książce.